Από την εφημερίδα: “Το Βήμα” – 18/05/2008
Του Ι.Κ. Πρετεντέρη
Παρά την ένταση, παρά τις αντεγκλήσεις, παρά την οξύτητα που επικράτησε προχθές στη Βουλή, ο Πρωθυπουργός ακόμη δεν έχει εξηγήσει γιατί αποφάσισε να πουλήσει τον ΟΤΕ ή έστω να συνεταιριστεί με τους Γερμανούς. Ακούσαμε από το στόμα του τι έκανε το ΠαΣοΚ. Μάλιστα! Ακούσαμε επίσης πόσο συμφέρουσα είναι η συμφωνία που επετεύχθη. Ωραία! Αλλά δεν μας είπε για ποιον λόγο χρειαζόταν μια τέτοια συμφωνία. Ομολογώ ότι αυτή η αδυναμία της κυβέρνησης να αιτιολογήσει την πολιτική της είναι φαινομενικώς ανεξήγητη. Δεν είναι έγκλημα να παραχωρήσεις τη διοίκηση μιας δημόσιας επιχείρησης είτε επειδή δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, είτε επειδή κρίνεις ότι σε συμφέρει. Καθημερινά, σε ολόκληρον τον πλανήτη, δεκάδες δημόσιες επιχειρήσεις περνούν στον ιδιωτικό τομέα χωρίς να απειλείται η ανθρωπότητα. Και ούτε νομίζω ότι θα καταστραφεί η Ελλάδα αν τον ΟΤΕ διοικήσει η Deutsche Telekom.
Εχει επιζήσει και σε χειρότερα.
Γιατί, λοιπόν, η κυβέρνηση αποφεύγει να ονομάσει την πολιτική της; Γιατί καταφεύγει σε άτεχνες επινοήσεις για να αποκρύψει τι συνέβη και τι συμφώνησε;
Εδώ το ανεξήγητο καθίσταται ύποπτο. Διότι, όταν δεν λες τα πράγματα με το όνομά τους, είναι πολύ εύκολο να υποψιαστούν οι άλλοι ότι κάτι κρύβεις. Ηδη η αντιπολίτευση έχει αρχίσει να υπονοεί ότι στην υπόθεση του ΟΤΕ δεν υπάρχει μόνο φάουλ αλλά και λαμογιά.
Δεν ξέρω αν είναι έτσι. Ξέρω όμως ότι η κυβέρνηση κάνει ό,τι χρειάζεται για να το πιστέψουμε. Ψελλίζει μια σειρά από ανόητες δικαιολογίες για τους λόγους που οδήγησαν τον ΟΤΕ στους Γερμανούς, αντί να επιδείξει τον σχεδιασμό που την οδήγησε εκεί. Και ξέρετε γιατί; Επειδή δεν υπήρξε κανένας σχεδιασμός!
Επί της ουσίας, βλέπετε, τα πράγματα είναι απλά. Πρώτα η κυβέρνηση πιάστηκε στον ύπνο και βρέθηκε ξαφνικά με έναν συνεταίρο στο 20%, τον Βγενόπουλο. Στη συνέχεια ανακάλυψε ότι με αυτόν τον συνεταίρο ούτε θέλει ούτε μπορεί να συνεταιριστεί. Τι της απέμενε; Να πουλήσουν και οι δύο. Ο ένας το ποσοστό του. Ο άλλος το μάνατζμεντ.
Σε ποιον να πουλήσουν; Σε όποιον ενδιαφερθεί. Και ο Θεός βοήθησε να ενδιαφερθεί η Deutsche Telekom και όχι κανένα παραμάγαζο ρώσων μαφιόζων.
Αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία του ΟΤΕ. Κάπως έτσι ο μεγαλύτερος οργανισμός της χώρας έφυγε από τον δημόσιο έλεγχο.
Είναι ακριβώς το είδος της δοσοληψίας που μπορεί να παράγει η συγκεκριμένη κυβέρνηση. Και το οποίο δεν της είναι εύκολο να ομολογήσει. Διότι θα είναι εξαιρετικά δύσκολο στον Πρωθυπουργό να εμφανιστεί στη Βουλή, να ανέβει στο βήμα και να παραδεχτεί μπροστά σε όλους όχι ότι πούλησε τον ΟΤΕ, όχι ότι ξεπούλησε τον ΟΤΕ, αλλά ότι τον έχασε μέσα από τα χέρια του!
