Από την εφημερίδα: “Καθημερινή” – 18/05/2008
Του Μανολη Γιακουμακη
Ο ΟΤΕ είναι η μεγαλύτερη τηλεπικοινωνιακή επιχείρηση της ΝΑ Ευρώπης. Τα μεγάλα του πλεονεκτήματα είναι ότι έχει παρουσία σχεδόν στο σύνολο των χωρών της ΝΑ Ευρώπης, διαθέτει σε όλες αυτές τις χώρες επιχειρήσεις κινητής τηλεφωνίας, κλάδος που χαρακτηρίζεται από υψηλή κερδοφορία και διαθέτει επίσης το μονοπώλιο των σταθερών τηλεπικοινωνιακών δικτύων στη Ελλάδα και σε ένα βαθμό και στη Ρουμανία. Τα τελευταία χρόνια έχει καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια για τη μείωση του λειτουργικού του κόστους, για τον χαμηλό δανεισμό του με τον περιορισμό των επενδύσεων σε νέες τεχνολογίες, για την αναμόρφωση του εσωτερικού του κανονισμού, για την ενοποίηση του με θυγατρικές του υψηλής κερδοφορίας. Και όλα αυτά με σκοπό να καταστεί ελκυστικός για εξαγορά. Παράλληλα όμως παρουσιάζει σημαντική υστέρηση η τεχνολογική, οργανωτική και στελεχιακή του ανάπτυξη, με αποτελέσματα ορατά στον Ελληνα καταναλωτή τόσο στη διάθεση όσο και στην ποιότητα και τα τιμολόγια των σύγχρονων ηλεκτρονικών υπηρεσιών. Η παρουσία της D.T. στον ΟΤΕ θα μπορούσε να συνεισφέρει στην υιοθέτηση ενός επιχειρησιακά σύγχρονου αποδοτικού και αποτελεσματικού στρατηγικού και επιχειρησιακού σχεδίου για την ανάπτυξή του, στην οργανωτική του ανασυγκρότηση και στην ανάδειξη και αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού του.
Ομως για τα παραπάνω αναγκαίες προϋποθέσεις για την D.T. είναι η προσδοκία κερδών, οι μεγάλης κλίμακας επενδύσεις, η εξουσία στη λήψη αποφάσεων και η αποδοχή της από τους εργαζομένους και την κοινωνία. Η προσδοκία κερδών, μεταφέρει το βάρος τού ενδιαφέροντος από τον ΟΤΕ στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας του ομίλου ΟΤΕ στα διάφορα κράτη της ΝΑ Ευρώπης. Η ανάληψη της διοίκησης αυτών των εταιρειών από την D.T., της επιτρέπει να χειριστεί με πολλούς τρόπους την εξέλιξή τους, ακόμα και σε βάρος του ομίλου ΟΤΕ.
Τα μεγάλα επενδυτικά προγράμματα έχουν υψηλό ρίσκο για τον ΟΤΕ. Μάλιστα το ρίσκο αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερο στην περίπτωση που αυτός που αποφασίζει για το επενδυτικό πρόγραμμα και την επιλογή των προμηθευτών έχει τη δυνατότητα να αποχωρήσει από την επιχείρηση μετά το 2011. Είναι δυνατόν η διαχείριση του επενδυτικού προγράμματος να γίνει με τρόπο που να εξασφαλίσει την απόσβεση σημαντικού μέρους της επένδυσης εισόδου στον ΟΤΕ. Η εξουσία στη λήψη αποφάσεων με βάση το ιδιότυπο σύστημα συνδιοίκησης που ανακοινώθηκε ενέχει τον κίνδυνο η αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα του ΟΤΕ να μειωθεί αντί να αυξηθεί σημαντικά. Τέλος η αποδοχή, σε επίπεδο εργαζομένων και κοινωνίας ναρκοθετείται από τον τρόπο επιλογής της D.T. ως στρατηγικού εταίρου, χωρίς διαδικασίες, χωρίς στόχους, χωρίς στρατηγική, με ρόλους που ασκήθηκαν από αναρμόδιους επιχειρηματίες και τέλος με την αμφισβήτηση από τους πολιτικούς φορείς της νομιμότητας της διαδικασίας. Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι η επόμενη μέρα στον ΟΤΕ δεν είναι εύκολη.
* Ο κ. Γιακουμάκης είναι τέως πρόεδρος ΕΕΤ&Τ
