Κ. Πριγκιπάκης: “Αγνοήστε τη μαρίδα και μαζέψτε τις φάλαινες!”

Ετσι, διαβάζουμε πάλι τώρα ότι θα συνενωθεί, μεταξύ άλλων, το Εθνικό Σύστημα Διαπίστευσης με τον Ελληνικό Οργανισμό Τυποποίησης και ο Οργανισμός Κεντρικών Αγορών και Αλιείας με την Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης! Μικροοργανισμοί με κάποιους δημοσίους υπαλλήλους, που μπορεί να προσφέρουν έργο ή όχι, που διορίστηκαν όπως διορίστηκαν, με μισθούς της δημοσιοϋπαλληλικής κλίμακας.

Ούτε λέξη όμως για την κρατικοελίτ, που με νομοθετικές πράξεις, αλλά ακόμη και με συνταγματικές κατοχυρώσεις, κατέχει μια ιδιαίτερη θέση στην οικονομία, δημιουργώντας… θεσάρες εργασίας με ασύλληπτους μισθούς και προνόμια.

Για παράδειγμα, στις τηλεπικοινωνίες η χώρα μας διαθέτει τρεις ανεξάρτητες αρχές, που σημαίνει ισάριθμους προέδρους, αντιπροέδρους, διοικητικά συμβούλια, παρατρεχάμενους, διοικητικό και επιστημονικό προσωπικό κτλ.

Πρόκειται για το ΕΣΡ (Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης), το οποίο είναι γενικά υπεύθυνο να χορηγεί άδειες λειτουργίας στους ιδιωτικούς ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, την ΑΔΑΕ (Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών), η οποία είναι γενικά υπεύθυνη για διενέργεια ελέγχων που αφορούν την εφαρμογή των διατάξεων για την άρση του απορρήτου, και την ΕΕΤΤ (Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων), η οποία είναι inter alia υπεύθυνη για τη ρύθμιση των τηλεπικοινωνιακών αγορών και την προάσπιση των δικαιωμάτων των καταναλωτών για ποιοτικές υπηρεσίες σε προσιτές τιμές.

Αυτές οι τρεις Αρχές ασχολούνται χοντρικά με το ίδιο αντικείμενο: τη διαχείριση του εθνικού σπάνιου πόρου των τηλεπικοινωνιακών συχνοτήτων και την αστυνόμευση της συμπεριφοράς όσων έχουν πρόσβαση σε αυτές. Οι υπηρεσίες τους απασχολούν έναν μεγάλο αριθμό υψηλόμισθων υπαλλήλων, ειδικευμένων στα ίδια περίπου επιστημονικά πεδία. Προφανώς υπάρχουν ειδικεύσεις στα επί μέρους αντικείμενά τους, αλλά η ουσία είναι ότι λειτουργούν σαν να επιτρεπόταν η ύπαρξη ανεξάρτητου υπουργείου ΑΕΙ, υπουργείου ΤΕΙ και υπουργείου Σχολείων, αντί ενός υπουργείου Παιδείας.

Οι ρυθμιστικές αρχές δηλώνουν γενικώς ότι «δεν επιβαρύνουν με τη λειτουργία τους τον κρατικό προϋπολογισμό», καθ’ όσον «το μέγιστο μέρος των εσόδων τους προκύπτει από τις επιβλεπόμενες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα». Βεβαίως, υπό μορφή χαρατσιών ή «τελών», «ειδικών» επιβαρύνσεων ή «προστίμων» και εμμέσων φόρων στις παραγόμενες και παρεχόμενες από τις επιχειρήσεις υπηρεσίες. Ετσι, ακόμα και… η γάτα μου γίνεται «κερδοφόρος επιχειρηματίας» του Δημοσίου.

Είναι μάλλον προφανές γιατί οι παραπάνω ρυθμιστικές αρχές σφυρίζουν αδιάφορα ακόμα και σε υπαινιγμούς ενοποίησής τους: Το πάρτι είναι πολύ μεγάλο για να τελειώσει τόσο νωρίς! Ας συνενώνονται, λοιπόν, τα κοπάδια από τους… οργανισμούς-μαρίδες του Δημοσίου για να ικανοποιείται η τρόικα. Οι ρυθμιστικές αρχές-φάλαινες, από τις οποίες θα προέκυπταν πραγματικές συνέργειες και αποτελεσματικότητα στη λειτουργία του κράτους, δεν έχουν ανάγκη να ανησυχούν. Εξάλλου, αν καταργηθούν, πού θα διορίζονται ως πρόεδροι οι «πολιτικοί μας φίλοι»;