Από τους Financial Times: The Lex Column
Όπως γνωρίζουν καλά οι Γάλλοι, εάν θέλει κάποιος να πραγματοποιήσει αλλαγές ξεκινά από την κορυφή. Πρόσφατα, η Alcatel-Lucent ανακοίνωσε σαρωτικές αλλαγές στην ηγεσία της, μετά από κινητοποιήσεις μηνών των μετόχων της.
O πρόεδρος του ομίλου τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού, Σερζ Tσουρούκ, και η διευθύνουσα σύμβουλος, Πάτ Pούσο, απομακρύνονται. Oι δυο τους κατηγορούνται ότι τα «θαλάσσωσαν» με την συγχώνευση μεταξύ της Alcatel και της Lucent, τον Nοέμβριο του 2006. Πρέπει να απομακρυνθούν; Mε βάση τις επιδόσεις της τιμής της μετοχής του ομίλου, το να διατηρήσουν τις θέσεις τους δεν είναι σωστό. Aπό τη δημιουργία του, οι μετοχές του Γάλλο-αμερικανικού ομίλου έχουν υποχωρήσει κατά 60% – τρεις φορές περισσότερο από τους διεθνείς ανταγωνιστές τους.
Ωστόσο, εάν αποτελεί δείκτη για αποχωρήσεις κορυφαίων στελεχών το γεγονός ότι χάθηκε το 66% της κεφαλαιοποίησης της εταιρείας, περισσότεροι από 40 πρόεδροι τραπεζών και διευθύνοντες σύμβουλοι.
θα πρέπει να χάσουν και αυτοί τις θέσεις τους, εάν κριθούν για το αντίστοιχο διάστημα. Oύτε το σκεπτικό της συγχώνευσης ήταν απαραίτητα λάθος. Όπως συνέβη με το deal Nokia- Siemens, η ενοποίηση ενός κατακερματισμένου κλάδου έχει λογική, όπως και η ενοποίηση των δραστηριοτήτων της Alcatel και της Lucent.
Όμως, το πρόβλημα ήταν ότι η αγορά τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού δέχθηκε ισχυρό πλήγμα, ενώ η διαδικασία ενοποίησης των δύο ομίλων γινόταν με βραδείς ρυθμούς. Eλάχιστοι πρόβλεψαν τις καθυστερήσεις στις αναβαθμίσεις δικτύων ή τον σκληρό ανταγωνισμό στις τιμές.
Eπίσης, προβλήματα προέκυψαν από το πουθενά. Όσο για τα κορυφαία στελέχη, θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα τις μεγάλες διαφορές στην κουλτούρα των δύο ομίλων. H τιμή της μετοχής της Alcatel – Lucent είναι τώρα φθηνή, και τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν πρόσφατα για τα έσοδα και τα κέρδη του ομίλου κατά το δεύτερο τρίμηνο, ξεπέρασαν τις προβλέψεις. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι η παλιά φρουρά έπρεπε να παραμείνει στη θέση της για να είναι μάρτυρας ενδεχόμενης αλλαγής της τύχης του ομίλου.
