Η Ενωση Επιστημόνων Μηχανικών Τηλεπικοινωνιών του ΟΤΕ δημοσιοποιεί τις θέσεις της για τα Δίκτυα Οπτικών Ινών, για τεχνολογίες, νομικό πλαίσιο, χρονικά όρια και άλλες παραμέτρους.
Σε σχέση µε το σχέδιο νόµου για υλοποίηση δικτύου οπτικών ινών σε 2.000.000 νοικοκυριά και επιχειρήσεις, η ΕΜΗΕΤ ΟΤΕ αναφέρει ότι:
“Οι φορείς έχουν κληθεί να καταθέσουν τις απόψεις τους επί του σχεδίου ενός «διαδικαστικού» νόµου ο οποίος επιχειρεί, άκοµψα, να δηµιουργήσει το απαραίτητο νοµοθετικό πλαίσιο για την επιβολή της υλοποίησης του δικτύου οπτικών ινών που έχει ανακοινωθεί.
Μια πρόσβαση στο διαδίκτυο µε ταχύτητα 2 Mb/s στα σχολεία ενός αποµονωµένου νησιού, ή στον αγροτικό συνεταιρισµό µιας ορεινής και δυσπρόσιτης περιοχής αξίζει περισσότερο από µια πρόσβαση 100 Mb/s στο κέντρο της Αθήνας. Η ευρυζωνικότητα πρέπει να αποτελέσει καθολική υπηρεσία και ως εκ τούτου να επιδοτηθεί από το δηµόσιο σε περιοχές που δεν υφίσταται ακόµη πρόσβαση.
Η προσέγγιση αυτή έχει ήδη υιοθετηθεί από ένα πλήθος Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων (Μ. Βρετανίας, Φινλανδίας, Γαλλίας, Ιρλανδίας) οι οποίες έχουν θέσει στόχο την καθολική παροχή ευρυζωνικής πρόσβασης, µε ταχύτητες από µισό έως 2 Mbps, µέχρι το 2012.
Το «όραµα» του υπουργείου, όπως έχει ανακοινωθεί, αφορά 2.000.000 νοικοκυριά και επιχειρήσεις, (το 43% των νοικοκυριών της Ελλάδας), σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες 50 πρωτεύουσες νοµών. Λαµβάνοντας υπόψη ότι από τα 4.680.000 Ελληνικά νοικοκυριά, τα 1.240.000 βρίσκονται στην Αττική και τα 450.000 σε Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική, καταλαβαίνει κανείς πόσο στενή είναι η ευρυζωνικότητα της κυβέρνησης, καθώς αφορά τις περιοχές φιλέτα, και «µε τις ευλογίες του κράτους» διευρύνει ακόµα περισσότερο το ψηφιακό χάσµα Αθήνας και περιφέρειας.
Ο στόχος λοιπόν της κυβέρνησης, όπως κάθε κυβέρνησης, θα πρέπει να είναι η διευκόλυνση της παροχής ηλεκτρονικών υπηρεσιών, που θα καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες όλων των πολιτών στα αγαθά της ευρυζωνικότητας, και όχι η επιλογή του σχεδιασµού και της κατασκευής δικτύων συγκεκριµένης τεχνολογίας, αρχιτεκτονικής και χωρητικότητας. Η εµπειρία από τις χώρες που προαναφέρθηκαν δείχνει ότι οι κυβερνήσεις επιβάλλουν την καθολικότητα των ευρυζωνικών υπηρεσιών, και στις «φτωχές», αποµονωµένες περιοχές, όπου οι επενδύσεις από τους παρόχους υπηρεσιών, δεν δικαιολογούν βιώσιµη και αποδοτική επένδυση, επεµβαίνουν µε συγκεκριµένα µέτρα, ώστε να πραγµατοποιηθούν οι απαραίτητες επενδύσεις.
Στην Δυτική Ευρώπη, έχει δοθεί προτεραιότητα στην παροχή υπηρεσιών και εφαρµογών e-government, για όλες τις ανάγκες του πολίτη (εκπαίδευση, πληροφόρηση, ενηµέρωση, ψυχαγωγία, ιατρικές εφαρµογές, επικοινωνία µε τον δηµόσιο τοµέα), οι οποίες όµως δεν φαίνεται επί του παρόντος να απαιτούν ταχύτητες µεγαλύτερες από εκείνες που παρέχονται από την τεχνολογία ADSL2+).
Φαντάζει κακόγουστο αστείο και λαϊκισµός, το «τάξιµο» οπτικής ίνας σε κάθε σπίτι, όταν δεν υπάρχουν στο internet τα δροµολόγια του ΚΤΕΛ και του ΟΣΕ. Από τη στιγµή που υπάρξουν οι κατάλληλες εφαρµογές, οι οποίες απαιτούν υψηλές ταχύτητες και αξιόπιστα δίκτυα, αρχίζει και εντάσσεται στα σχέδια των εταιριών – παρόχων ηλεκτρονικών υπηρεσιών η κατασκευή ευρυζωνικών δικτύων, χωρίς να απαιτείται η παρέµβαση της πολιτείας, παρά µόνο σε επιλεγµένες, όπως αναφέρθηκε περιοχές.
Στην Ελλάδα, µε τα σηµερινά δεδοµένα, υπάρχει δυνατότητα ευρυζωνικής σύνδεσης, µε ταχύτητες τουλάχιστον 2 Mbps, στο 90% περίπου της χώρας. Έχει δε αποδειχθεί ότι σε πολλές περιπτώσεις εµφανίζεται απροθυµία και αδιαφορία για την αξιοποίηση της τεχνολογίας ADSL από πολίτες, οφειλόµενη κυρίως στον ψηφιακό αναλφαβητισµό και στη µη εξοικείωση χρήσης νέων τεχνολογιών, παρά στην έλλειψη της υπηρεσίας ή στο κόστος της.
Στις εξαγγελίες της κυβέρνησης για το FTTH, δεν αναφέρεται καν η ύπαρξη µιας µελέτης σκοπιµότητας, που να τεκµηριώνει την ανταποδοτικότητα και την βιωσιµότητα του δικτύου αυτού, ώστε να µπορεί να γίνει µία σοβαρή σε βάθος και τεκµηριωµένη εκτίµηση και κριτική του.
Aντίθετα µε την τεχνολογική ουδετερότητα, που επιβάλλεται και εφαρµόζεται διεθνώς, έχει γίνει η µη τεκµηριωµένη «δαπανηρή» επιλογή του fiber to the home, που εξυπηρετεί κυρίως κατασκευαστικές εταιρίες, οι οποίες, µετά το «αέριο» θα κληθούν και πάλι να ξανασκάψουν το σύνολο των δρόµων της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης κλπ, όταν υπάρχουν ένα πλήθος άλλων, χαµηλότερου κόστους εναλλακτικών τεχνολογικών λύσεων, που επιτρέπουν την παροχή των ίδιων υπηρεσιών. Οι τεχνολογίες καλωδιακών λύσεων fiber to the curve, fiber to the building, fiber to the cabinet, αλλά και οι ασύρµατες τεχνολογίες, υπάρχουσες και αναπτυσσόµενες, είναι εξ ίσου ανταποδοτικές και ανταγωνιστικές µε κόστος τουλάχιστον 5 φορές µικρότερο από εκείνο του fiber to the home. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ε. Ε. χρηµατοδοτεί συνεχώς τις αναπτυσσόµενες ασύρµατες τεχνολογίες LTE για δίκτυα 4ης γενιάς, που υπόσχονται ταχύτητες έως 1.000 Mb/s, που θα διαµοιράζεται βέβαια στους συνδροµητές µιας κυψέλης.
Αυτό που παραµένει ακόµη υπό ισχυρή αµφισβήτηση και συζήτηση, δεν είναι τόσο το τελικό αποτέλεσµα της προοδευτικής εξέλιξης του δικτύου πρόσβασης από χάλκινο σε εξ ολοκλήρου οπτικό, όσο τα εξελικτικά στάδια και η διάρκειά τους.
Από τα στοιχεία που έχει ανακοινώσει το υπουργείο για την υλοποίηση του δικτύου FTTH, αν και πολλά σηµεία δεν έχουν αποσαφηνισθεί, συµπεραίνεται ότι έχει γίνει µια σηµαντική υποεκτίµηση, τόσο του συνολικού κόστους της επένδυσης, όσο και του λειτουργικού κόστους, γεγονός που καθιστά την επένδυση ακόµα περισσότερο επισφαλή.
Το κόστος υλοποίησης τέτοιων οπτικών δικτύων, αφορά κυρίως, κατά 65% περίπου, δαπάνες εκσκαφών και αποκατάστασης δρόµων ή πεζοδροµίων. Είναι λοιπόν µια πρώτης τάξεως ευκαιρία ενίσχυσης δύο ή τριών µεγάλων Ελληνικών ή, Ευρωπαϊκών κατασκευαστικών εταιριών, οι οποίες χρησιµοποιώντας, όπως έχει αποδειχθεί, φθηνό αλλοδαπό προσωπικό, θα καρπωθούν περίπου 1,5 δις ευρώ, χωρίς κανένα απολύτως κέρδος για την εθνική οικονοµία, για τους Έλληνες εργαζόµενους.
Αντιθέτως, θα υπήρχε µια σοβαρή και στενή συνεργασία των δύο φορέων, και πιθανώς ο ΟΤΕ, µε την τεχνογνωσία που κατέχει, θα είχε πείσει την κυβέρνηση (και τους συµβούλους της), για το ποιος είναι ο σωστός σχεδιασµός ενός δικτύου πρόσβασης νέας γενιάς.
Η δηµιουργία ενός νέου µονοπωλίου (στην πράξη τριών µονοπωλίων, ανά περιοχή), δηµιουργεί σοβαρά ερωτηµατικά για τις όποιες σκοπιµότητες κρύβονται πίσω από την πρωτοβουλία αυτή, τη στιγµή που ο ΟΤΕ και οι εργαζόµενοί του έχουν δεχθεί το ανάθεµα της κυβέρνησης για το µέχρι πρότινος καθεστώς εργασίας τους.
Η ίδρυση του φορέα που εξαγγέλθηκε (ΕΦΟΔΙΑ), µε τις υπερεξουσίες και τα χαριστικά µονοπωλιακά δώρα που του δίνονται, θέτει σε άµεσο κίνδυνο την εργασία µας δηµιουργώντας ουσιαστικά λειτουργικό διαχωρισµό του ΟΤΕ, απαξιώνει την µέχρι σήµερα προσφορά µας στην ανάπτυξη των τηλεπικοινωνιών στη χώρα µας, και µας υποχρεώνει, σε περίπτωση που η πολιτεία προχωρήσει στην υλοποίηση της εξαγγελίας αυτής, να προσφύγουµε µε κάθε ένδικο µέσο”.
