Μπορεί οι fanboys των δυο αντίπαλων στρατοπέδων να “σφαγιάζονται” στα social media για το ποια κονσόλα βγάζει 5 καρέ παραπάνω ανά δευτερόλεπτο, αλλά ο πραγματικός πόλεμος για το μέλλον του gaming διεξάγεται σε άλλη αρένα…

Γράφει ο Βαγγέλης Αλευρίτης

Λίγο πριν μας εγκαταλείψει το 2020, PlayStation 5 και Xbox Series X ρίχτηκαν στον “στίβο” του gaming με Sony και Microsoft να διεκδικούν τα σκήπτρα της νέας αυτοκράτειρας των παιχνιδομηχανών. Ή μήπως όχι; Γιατί μπορεί η στρατηγική της Sony να είναι ξεκάθαρη και “παραδοσιακή”, τα πλάνα της Microsoft ωστόσο είναι αρκετά… νεφελώδη, παρά την φαινομενικά εμφατική της next-gen παρουσία.

Δεν χρειάζεται κανείς να είναι γκουρού και ιδιαίτερα υποψιασμένος για να λάβει τα πρώτα μηνύματα: το PlayStation δίνει βάρος στους αποκλειστικούς του τίτλους που συνεχώς ανεβάζουν τον πήχυ των στάνταρ παραγωγής, ενώ στην αντίπερα όχθη, το Xbox έχει γίνει μια… GamePassιέρα, ένα “όχημα” για να φιλοξενηθεί η συνδρομητική υπηρεσία παιχνιδιών της Microsoft. Το GamePass, όμως, δεν έχει δημιουργηθεί για να στεγάζει μόνο παιχνίδια από τα ολοένα και περισσότερα studios της Microsoft. Στόχος του είναι να συμπεριλάβει το σύνολο της βιομηχανίας, να γίνει ένα πλήρες marketplace περιεχομένου που θα προσελκύσει το σύνολο των developers. Η στρατηγική της εταιρείας που μαεστρικά καθοδηγεί ο Satya Nadella είναι σιγά-σιγά εμφανής: τα νεοαποκτηθέντα studios δείχνουν το δρόμο στους developers για το GamePass, το GamePass οριοθετεί το μέλλον του Xbox και το Xbox σπρώχνει το PlayStation ταχύτερα από ό,τι σχεδίαζε προς το cloud, με την ταμπέλα Azure σε περίοπτη θέση πάνω του!

Azure καρότα και Xbox μαστίγια

Η Sony μέχρι και σήμερα διατηρεί ένα επιτυχημένο “γωνιακό” μαγαζί στην πιο πολυσύχναστη “λεωφόρο” της οικιακής ψυχαγωγίας. Στόχος της Microsoft δεν είναι να της κλείσει το μαγαζί, αλλά να την αναγκάσει να “ξεβολευτεί” από την προνομιακή της θέση και να την οδηγήσει να νοικιάσει τη “βιτρίνα” που της αναλογεί στο cloud “εμπορικό κέντρο” της Microsoft, το Azure. Το Xbox δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια φανταχτερή neon επιγραφή που δείχνει στο PlayStation τον δρόμο για το “σύννεφο” και το μοντέλο του gaming as a service. Αν η Microsoft έπειθε Sony και Nintendo να στήσουν άμεσα το δικό τους Game Pass πάνω σε Azure υποδομές, το Xbox δεν θα είχε πλέον κανέναν απολύτως λόγο ύπαρξης για την αμερικανική εταιρεία. Τόσο απλά. Η Microsoft δεν θέλει να κερδίσει την Sony, δεν θέλει να “κλέψει” το μερίδιο αγοράς της και τους πελάτες της, εξοντώνοντάς την. Αντιθέτως, θέλει να μεγαλώσει η συνολική πίτα της βιομηχανίας του gaming με την προϋπόθεση πως το μέλλον της θα βρίσκεται στο Azure. Ανταγωνιστές της σε αυτό το μακρόπνοο πλάνο δεν είναι ούτε το PlayStation, ούτε η Nintendo, αλλά η Amazon και η Google. Από τότε που ανέλαβε τα ηνία της Microsoft ο Satya Nadella, το Xbox μετατράπηκε από ένα ημιαποτυχημένο και υποψήφιο προς πώληση καταναλωτικό τμήμα σε έναν “κράχτη” πολυτελείας, σε ένα showcase ενός νέου δυνητικού πελατολογίου Azure.

Ποιοι απειλούνται από το cloud gaming;

Η εποχή που θα έχουμε πρόσβαση σε όλη την βιβλιοθήκη τίτλων μας, ανεξαρτήτως client και θα μπορούμε να παίζουμε streaming όλα τα κορυφαία games απευθείας στην τηλεόραση, στο κινητό, στο tablet ή οπουδήποτε αλλού εμείς επιλέξουμε, δεν απέχει δεκαετίες. Το χαμηλό latency των 5G δικτύων τηλεπικοινωνιών θα λειτουργήσει και αυτό με τη σειρά του ως καταλύτης για την επιτάχυνση των εξελίξεων. Το συγκεκριμένο μοντέλο, βέβαια, αποκλείει αρκετούς από τους σύγχρονους πρωταγωνιστές της gaming βιομηχανίας, κλάδους ολόκληρους που ακόμα σφυρίζουν αμέριμνοι, όπως το retail. Σε ένα μέλλον που όχι μόνο οι τίτλοι, αλλά ακόμα και οι ίδιες οι παιχνιδομηχανές θα μπορούν να παρέχονται με τη λογική “as a service” μέσω streaming, το πατροπαράδοτο ράφι θα ερημώσει. Όσο κι αν οι καταναλωτές αντιστέκονται σθεναρά και όχι αναίτια στην επιβαλλόμενη “μόδα” που θέλει σταδιακά να λιγοστεύουν οι κυκλοφορίες παιχνιδιών σε φυσική μορφή, οι “συννεφοκράτορες” όπως η Microsoft θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να αποκτήσουν… συλλεκτική αξία τα πανέμορφα packages με τα προσεχώς… retro δισκάκια των παιχνιδιών και να περιοριστούν στις αναμνήσεις των βετεράνων gamers. Πρώτοι χαμένοι επομένως στην μετά-next-gen εποχή θα είναι οι retailers, οι οποίοι αναγκαστικά θα συρρικνώσουν το ράφι του gaming, φιλοξενώντας μόνο ελάχιστα περιφερειακά. Αυταπάτες του τύπου “θα πουλάμε κάρτες με keys” μόνο ως σαρκαστικό χιούμορ μπορούν να διατυπωθούν σε ένα all-digital τοπίο που η απευθείας αγορά από το store κάθε υπηρεσίας μπορεί να κόψει από τη μοιρασιά κάθε άλλο μεσάζοντα.

Προφανώς, ούτε οι κατά τόπους διανομείς των publishers διεκδικούν κάποιο ρόλο στην cloud σελίδα της gaming ιστορίας, από τη στιγμή που δεν θα υπάρχει φυσικό προϊόν προς διακίνηση στα ράφια των καταστημάτων. Εκεί η αυταπάτη περιστρέφεται γύρω από το concept της μετατροπής σε τοπικό γραφείο marketing, κάτι που ήδη έχει αρχίσει να διαψεύδει η πραγματικότητα, καθώς οι ελευθερίες για πρωτοβουλίες στο marketing των διανομέων τα τελευταία χρόνια περιορίζονται ολοένα και περισσότερο, με αυστηρότερα reports, συγκεκριμένους ποσοτικούς μετρήσιμους στόχους και πλάνα που δεν χρειάζονται γνώση της εγχώριας αγοράς και ένστικτο πώλησης αλλά απλή γνώση του… Excel με γερές δόσεις βαρετού data entry. Οι αποφάσεις για τη διαφημιστική καμπάνια κάθε κυκλοφορίας παίρνονται κεντρικά, σχεδόν αυτοματοποιημένα, δίχως φαντασία και αδιαφορώντας για τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας. Είναι θέμα χρόνου ακόμα και η εκτέλεσή τους να παρακάμψει τους εκπροσώπους κάθε publisher στις τοπικές αγορές. Ο πόλεμος του cloud gaming θα έχει και αρκετές παράπλευρες απώλειες…

Σε ένα τέτοιο σενάριο, κατασκευαστές παιχνιδομηχανών όπως η Sony, χάνουν τον πλήρη έλεγχο του “μαγαζιού” τους και από ιδιοκτήτες γίνονται “ενοικιαστές”, θέτοντας τη Microsoft και τις λοιπές εταιρείες cloud υποδομών συνεκμεταλλευτές του brand τους (υπάρχει και εξελληνισμένη λέξη με τούρκικες καταβολές που εκφράζει αυθεντικότερα τον ρόλο αυτό, αλλά θα διατηρήσουμε το επίπεδό μας σε… kids friendly πλαίσιο).

Αν η μετάβαση στο cloud γίνει βεβιασμένα και πριν το gaming αποκτήσει μια ακόμα πιο mainstream δυναμική, η απουσία στήριξής του από το retail (το οποίο άλλωστε δεν θα έχει κανένα κίνητρο να αγκαλιάσει με την ίδια θέρμη την εν λόγω βιομηχανία), σίγουρα θα ανακόψει τους ρυθμούς εξάπλωσής του σε ένα ακόμα πιο ευρύ κοινό. Και μπορεί η gaming βιομηχανία να έχει αποκτήσει την υπεροψία ενός τζίρου που αφήνει πίσω το Χόλιγουντ, αλλά κανείς δεν μπορεί να κρύψει πως υπάρχει μια τεράστια μερίδα καταναλωτών παγκοσμίως που εξακολουθεί να διατηρεί μια ελαφρώς αδιάφορη έως και αρνητική στάση απέναντι στα games. Ο… προσηλυτισμός αυτού του κοινού, καλώς ή κακώς, περνάει και μέσα από τα φυσικά καταστήματα.

Δεν είναι, όμως, μόνο η αγορά των παιχνιδομηχανών που απειλείται από τα ψηφιακά “σύννεφα” στο gaming. Αν κάνει κανείς μια σύντομη αναδρομή στις εξελίξεις του IT από τη δεκαετία του 1980 μέχρι και σήμερα, εύκολα θα διαπιστώσει πως μερικές από τις κομβικότερες στιγμές ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες με το gaming. Από την έκρηξη των home υπολογιστών μέχρι τους ιλιγγιώδεις ρυθμούς αύξησης της υπολογιστικής ισχύος των καρτών γραφικών για τα PC, όλα έλαβαν χώρα με “καύσιμο” τη λαχτάρα για ακόμα ποιοτικότερα παιχνίδια. Όταν το hardware εγκαταλείψει τα σπίτια των gamers και στη θέση του έχουμε απομακρυσμένους servers, θα μας αρκεί απλά μια οποιαδήποτε οθόνη συνδεδεμένη στο διαδίκτυο και ένα gamepad. Το φρένο στη ζήτηση για gaming laptops, desktops, GPUs κ.λπ. θα είναι αισθητό, προκαλώντας αναταράξεις και στους ρυθμούς εξέλιξης όλων των παραπάνω κατηγοριών πληροφορικής. Διόλου απίθανο δεν είναι και ένα σενάριο που θα θέλει μια πόλωση της αγοράς, με high-end hardware στα χέρια μόνο των σκληροπυρηνικών gamers και με streaming υπηρεσίες για όλους τους υπόλοιπους, γεγονός που θα επηρεάσει και την στόχευση των developers καινούριων τίτλων προς πιο… casual εμπειρίες.

Δεκτά θα ήταν όλα τα προαναφερθέντα αν στην τελευταία αράδα του λογαριασμού ωφελημένος έβγαινε ο καταναλωτής, στην περίπτωσή μας ο gamer. Αναμφίβολα, το να παίζουμε τα αγαπημένα μας games οπουδήποτε έχουμε σύνδεση στο internet, αδιαφορώντας για την υπολογιστική ισχύ του τερματικού που έχουμε διαθέσιμο εκείνη τη στιγμή, από smartphone μέχρι… βιντεοπροβολέα, είναι μια “σειρήνα” με εξαιρετικά γοητευτικό τραγούδι. Ωστόσο, για να συμβεί κάτι τέτοιο θα απαιτηθούν ανάλογες θυσίες. Η ανταλλαγή παιχνιδιών μεταξύ φίλων, η αγορά μεταχειρισμένων και η βιβλιοθήκη…προσκύνημα στο σπίτι που γεμάτη τίτλους μαρτυρά τις πτυχές του gaming χαρακτήρα μας θα δώσουν τη θέση τους σε ένα… User ID και στη μηνιαία καταβολή μιας συνδρομής στην gaming πλατφόρμα της προτίμησής σας. Μήπως τελικά μια μακρόχρονη περίοδος υβριδικού cloud και console gaming είναι η πλέον ώριμη λύση;