Η κυβέρνηση είχε δώσει τη συγκατάθεσή της για τους “κοριούς” στις άτυπες διαβουλεύσεις με τους Αμερικανούς την άνοιξη του 2004
Του Κώστα Νικολαΐδη, 11 Σεπτεμβρίου 2011, “Το Έθνος της Κυριακής”
Στη διάρκεια της σύσκεψης υπήρχε εντονότατη συζήτηση για το πως ξέφυγε η υπόθεση
Σε προσωπική απόφαση του τέως πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή την οποία έλαβε ύστερα από μυστική σύσκεψη με στενούς συνεργάτες του, αποδίδεται η επιχείρηση συγκάλυψης της μεγαλύτερης και πιο σημαντικής υπόθεσης κατασκοπείας εις βάρος της χώρας μας, αυτής των τηλεφωνικών υποκλοπών.
Εξίμισι χρόνια μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης των υποκλοπών, η Δικαιοσύνη προσπαθεί να βρει την άκρη του νήματος και να καταλογίσει ευθύνες στους φυσικούς αυτουργούς του μεγαλύτερου πολιτικού σκανδάλου των τελευταίων δεκαετιών, όταν με ευθύνη της τότε κυβέρνησης είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι φυσικοί και οι ηθικοί αυτουργοί δεν θα εντοπισθούν ούτε θα καταδικασθούν.
Συναγερμός
Στη Ραφήνα, στο σπίτι του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, σε μια σύσκεψη με τη συμμετοχή τεσσάρων υπουργών του, ελήφθη τον Μάρτιο του 2005 η απόφαση για συγκάλυψη της υπόθεσης που ουσιαστικά έδινε τον χρόνο να καλυφθούν στοιχεία, να διαφύγουν οι υποκλοπείς και να προστατευθούν οι πραγματικοί ένοχοι των υποκλοπών.
Ενα βράδυ λίγες ημέρες μετά την επίσκεψη του Γ. Κορωνιά, διευθύνοντος συμβούλου της VODAFONE στο Μέγαρο Μαξίμου, συναντώνται στο σπίτι του πρωθυπουργού στη Ραφήνα ο Κ. Καραμανής με τον υπουργό Εξωτερικών Π. Μολυβιάτη, τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Γ. Βουλγαράκη, τον υπουργό Δικαιοσύνης Α. Παπαληγούρα και τον Θ. Ρουσόπουλο.
Στο Μέγαρο Μαξίμου είχε χτυπήσει ο κόκκινος συναγερμός και οι πέντε άνδρες έπρεπε να αποφασίσουν πώς θα διαχειρισθούν μια πρωτόγνωρης διάστασης κρίση, η οποία μπορούσε να προκαλέσει σοβαρότατη ρήξη στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, αλλά και να απειλήσει την ίδια την κυβέρνηση.
Σε μια δραματική συνάντηση που κράτησε πολλές ώρες ακούσθηκαν και διατυπώθηκαν διαφορετικές απόψεις αλλά τελικά υπερίσχυσε αυτή του έμπειρου διπλωμάτη Π. Μολυβιάτη, ο οποίος έπεισε τελικά τον πρωθυπουργό ότι η υπόθεση πρέπει να συγκαλυφθεί ώστε να μην τεθούν σε κίνδυνο οι σχέσεις της χώρας μας με τις ΗΠΑ.
Ο κ. Μολυβιάτης είχε πριν από μερικούς μήνες αισθανθεί το πόσο “σκληροί” μπορεί να γίνουν οι Αμερικανοί, όταν χωρίς καμιά προειδοποίηση είχαν αναγνωρίσει το φθινόπωρο του 2004 την πΓΔΜ με το συνταγματικό όνομα της “Δημοκρατίας της Μακεδονίας”.
Ενα ακόμη λεπτό σημείο ήταν ότι η ίδια η κυβέρνηση ήταν αυτή που είχε δώσει το πράσινο φως για την πραγματοποίηση των υποκλοπών.
Η αποκάλυψη του σκανδάλου εκείνη τη στιγμή πιθανόν θα προκαλούσε αντίδραση των αυτουργών των υποκλοπών, οι οποίοι με τη σειρά τους θα αποκάλυπταν την κυβερνητική εμπλοκή.
Ο εφιάλτης του σκανδάλου ξεκίνησε για το Μέγαρο Μαξίμου με την ενημέρωση Κορωνιά στις 10 Μαρτίου του 2005.
Η ανάπτυξη δικτύου υποκλοπών και στα τρία δίκτυα κινητής τηλεφωνίας αποτελούσε βασική προϋπόθεση για να ξεπερασθούν οι αμερικανικές ενστάσεις για τα ζητήματα ασφαλείας που απειλούσαν, στη φάση της τελικής προετοιμασίας, ακόμη και την ίδια τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων.
Η κυβέρνηση είχε δώσει τη συγκατάθεσή της για τις υποκλοπές στις άτυπες διαβουλεύσεις που είχαν προηγηθεί με τους Αμερικανούς, χωρίς να υπολογίζει βεβαίως ότι θα παγιδεύονταν ακόμη και το τηλέφωνο του πρωθυπουργού.
Οι… ελπίδες
Οι Αμερικανοί, σύμφωνα με εκτιμήσεις πηγής που γνωρίζει την υπόθεση, δεν ενδιαφέρονταν τόσο για τα “μυστικά” του πρωθυπουργού και της υπόλοιπης πολιτικής ηγεσίας αλλά είχαν μέχρι την τελευταία στιγμή μεγάλη δυσπιστία για την ειλικρίνεια της ενημέρωσης που λάμβαναν σχετικά με θέματα τρομοκρατίας.
Ετσι ήλπιζαν ότι εάν υπήρχαν πληροφορίες περί τρομοκρατίας που η ελληνική πλευρά θα επιχειρούσε να τις διαχειρισθεί αθόρυβα μόνη της, θα περιέρχονταν μέσω των υποκλοπών σε γνώση των αμερικανικών υπηρεσιών ασφαλείας.
Παράλληλα όμως ένας μεγάλος όγκος μυστικών και απόρρητων πληροφοριών είχε περιέλθει στους υποκλοπείς προκαλώντας πανικό στην τότε κυβέρνηση και στο περιβάλλον του Κ. Καραμανλή.
Το χρονικό
Από την αποκάλυψη Κορωνιά στην “ασφαλή φυγή” των ενόχων
Για την κυβέρνηση Καραμανλή η θλιβερή υπόθεση των υποκλοπών ξεκίνησε στις 10 Μαρτίου 2005, όταν ο διευθύνων σύμβουλος της VODAFONE Γ.Κορωνιάς, έπειτα από εσπευσμένο αίτημά του, συναντάται στο Μέγαρο Μαξίμου με τον διευθυντή του ιδιαίτερου γραφείου του πρωθυπουργού Ι. Αγγέλου και τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Γ. Βουλγαράκη. Εκεί ενημερώνει τους δύο έμπιστους συνεργάτες του κ. Καραμανλή για τις υποκλοπές και τη διάσταση που έχουν λάβει, καθώς παρακολουθούνται τα τηλέφωνα της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Ο κ. Κορωνιάς όμως έχει στα χέρια του ακόμη μια είδηση-βόμβα: της “αυτοκτονίας” του υπαλλήλου της εταιρείας του, Κ. Τσαλικίδη.
Ο θάνατος του υπαλλήλου της VODAFONE στις 9 Μαρτίου 2005 αποτελεί τον καταλύτη στην αποκάλυψη του σκανδάλου. Και το κουβάρι αρχίζει να ξετυλίγεται. Δηλώνεται ότι δύο ήμερες πριν βρεθεί κρεμασμένος στο σπίτι του ο Κ.Τσαλικίδης, στις 7 Μαρτίου, είχε ανακαλυφθεί το ξένο λογισμικό-κοριός στο δίκτυο της Vodafone.
Οι υποκλοπείς συνέχιζαν μήνες μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες να παρακολουθούν τα τηλέφωνα της πολιτικής ηγεσίας της χώρας.
Στις 10 Μαρτίου ο κ. Κορωνιάς περνά το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίμου.
Το σκάνδαλο των υποκλοπών δεν μπορούσε πια να μείνει κρυφό. Κι όμως, ενώ εκείνη τη στιγμή ήταν νωπά ακόμη τα “ίχνη” των ενόχων, η κυβέρνηση μετά τη μυστική σύσκεψη της Ραφήνας επιλέγει τη στρατηγική της σιωπής. Ετσι όμως δίνεται ο χρόνος που χρειαζόταν σε όσους έπρεπε να διαφύγουν. Η υπόθεση των υποκλοπών ανατίθεται στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών που πραγματοποιεί κατεπείγουσα και απόρρητη προκαταρκτική εξέταση. Χρειάσθηκε σχεδόν έναν χρόνο για να ενημερωθεί, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Δ. Παπαγγελόπουλος ότι εκτός από τις υποκλοπές υπάρχει και ο μυστηριώδης θάνατος του Κ.Τσαλικίδη.
Ο επίλογος
Δύο ημέρες μετά, στις 2 Φεβρουαρίου 2005, ασκούνται διώξεις για τις υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων κατά αγνώστων και ερευνάται η περίπτωση της κατασκοπείας.
Την ίδια ημέρα, λίγες ώρες αργότερα τρεις υπουργοί οι κ. Βουλγαράκης, Ρουσόπουλος και Παπαληγούρας ανακοινώνουν λεπτομέρειες για την υπόθεση και “φωτογραφίζουν” την αμερικανική πρεσβεία.
Οι ένοχοι ήταν πλέον μακριά…
Σύγκρουση υπουργών
Θερμό επεισόδιο για την “αυτονόμηση” των Αμερικανών
Στη διάρκεια της μυστικής σύσκεψης υπήρξε και εντονότατη συζήτηση για το πώς τελικά ξέφυγε η υπόθεση και δεν απαιτήθηκε από τους Αμερικανούς να υπάρχει ο στοιχειώδης έλεγχος και επαρκής αιτιολόγηση για τα τηλέφωνα τα οποία ετίθετο υπό παρακολούθηση, όπως προέβλεπε η αρχική συμφωνία.
Ο Γ. Βουλγαράκης είχε διαφωνήσει με τον Π. Μολυβιάτη υποστηρίζοντας ότι η υπόθεση δεν θα μπορέσει να μείνει στο σκοτάδι και θα ήταν προτιμότερο για την κυβέρνηση να προχωρήσει σε ελεγχόμενη δημοσιοποίηση της υπόθεσης, ώστε να διαχειρισθεί η ίδια το σκάνδαλο και να μην αφήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων σε άλλους.
Ο φόβος μπροστά στο μέγεθος του σκανδάλου αλλά και το δέος έναντι των Αμερικανών δεν άφηναν περιθώρια για να γίνει αποδεκτή η άποψη Βουλγαράκη. Δεν υπήρχε καν η ψυχραιμία ώστε να εξετασθούν οι δυνατότητες αξιοποίησης της υπόθεσης στις διαβουλεύσεις με την Ουάσιγκτον για διμερή και περιφερειακά θέματα.
To xρονικό του μεγάλου σκανδάλου
7 Μαρτίου 2005
Ανακαλύπτει η Vodafone το ξένο λογισμικό- κοριό στο δίκτυό της.
9 Μαρτίου 2005
Βρίσκεται απαγχονισμένος μέσα στο σπίτι του, στον Κολωνό, ο Κων. Τσαλικίδης, προϊστάμενος σχεδιασμού δικτύων της Vodafone.
10 Μαρτίου 2005
Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Γ. Κορωνιάς, ενημερώνει το πρωθυπουργικό γραφείο για τις υποκλοπές.
11 Μαρτίου 2005
Ενημερώνονται για τις υπο?κλοπές ο υπουργός Δικαιοσύνης και ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Δημ. Λινός.
1 Φεβρουαρίου 2006
Ολοκληρώνεται η προκαταρκτική εξέταση Παπαγγε?λόπουλου. Είχαν προηγηθεί δύο παρατάσεις της από τον κ. Λινό. Ο κ. Παπαγγελόπουλος επικαλούνταν ότι ανέμενε στοιχεία από τις κρατικές υπηρεσίες.
2 Φεβρουαρίου 2006
Ασκούνται οι ποινικές διώξεις για υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων κατά αγνώστων και ερευνάται η περίπτωση κατασκοπίας. Βουλγαράκης, Ρουσόπουλος και Παπαλη?γούρας δίνουν συνέντευξη Τύπου για την υπόθεση.
2 Σεπτεμβρίου 2011
Το πόρισμα του εισαγγελέα Εφετών Δ. Δασούλα οδηγεί στην άσκηση δίωξης κατά παντός υπευθύνου για απόπειρα διακεκριμένης κατασκοπείας.
Οικογένεια Τσαλικίδη
Ζητούν φως και όχι ένοχα μυστικά
“Απλετο φως και όχι ένοχα μυστικά” για τις συνθήκες θανάτου του Κώστα Τσαλικίδη ζητεί η οικογένειά του. Επικαλούμενοι ιατροδικαστικές εκθέσεις, βάσει των οποίων ο Τσαλικίδης δεν αυτοκτόνησε, οι συγγενείς του εργαζόμενου στην εταιρεία κινητής τηλεφωνίας Vodafone, ο οποίος βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του στις 9 Μαρτίου του 2005 ζητούν την ανάσυρση της υπόθεσης του θανάτου από το αρχείο και τη συσχέτισή της με τη δίωξη για την υπόθεση των υποκλοπών. “Είμαστε πεπεισμένοι ότι ο Κώστας δεν αυτοκτόνησε”, τόνισαν σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν οι δικηγόροι της οικογένειας.
Ο φάκελος του θανάτου του πρώην στελέχους της Vodafone είχε τεθεί στο αρχείο. Η οικογένεια Τσαλικίδη, μέσω των δικηγόρων της, γνωστοποίησε ότι άμεσα θα ζητήσει τη συσχέτιση της δικογραφίας με την υπόθεση των υποκλοπών μετά την πρόσφατη δίωξη κατ΄ αγνώστων δραστών για απόπειρα διακεκριμένης κατασκοπείας. Οπως τόνισαν, “οι δύο υποθέσεις “συνδέονται αιτιωδώς” μεταξύ τους, όπως είχε καταλήξει με το πόρισμά του και ο εισαγγελέας Ιω. Διώτης”. Ειδικότερα, οι δικηγόροι εξέφρασαν την πεποίθησή τους ότι ο θάνατος του 39χρονου Κώστα Τσαλικίδη δείχνει ως σκηνοθετημένη “αυτοκτονία”.
“Ο Κώστας Τσαλικίδης δεν αυτοκτόνησε αλλά ο θάνατός του ήταν “κεραυνός εν αιθρία””, υπογράμμισε ο Ν. Κωνσταντόπουλος, ζητώντας “άπλετο φως κι όχι ένοχα μυστικά”. Παράλληλα, η δικηγόρος Ζωή Κωνσταντοπούλου, αφoύ έκανε λόγο για “πλημμέλειες” και “ερασιτεχνισμούς” κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης.
